The Artist (2011) | บรรเลงฝัน บันดาลรัก

โรงภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยมไม่ได้เกี่ยวกับบทสนทนาและเสียงรบกวนเท่านั้น บางครั้งก็เกี่ยวกับความเงียบ ดนตรี และอารมณ์ความรู้สึก The Artist (I) (2011) เป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบของภาพยนตร์ที่ปราศจากเสียงและคำพูด อาศัยเพียงภาพและดนตรีในการเล่าเรื่อง ภาพยนตร์ฝรั่งเศสเรื่องนี้กำกับโดย Michel Hazanavicius เป็นการยกย่องยุคเงียบของฮอลลีวูด ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ภาพยนตร์เป็นศิลปะบริสุทธิ์ และนักแสดงต้องอาศัยการแสดงออกทางสีหน้าและภาษากายในการถ่ายทอดอารมณ์ ในบล็อกโพสต์นี้ ฉันจะทบทวนอัญมณีแห่งภาพยนตร์นี้และอธิบายว่าทำไมมันจึงสมควรได้รับรางวัลทั้งหมดที่ได้รับ รวมถึงรางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยมจากงานประกาศผลรางวัลออสการ์ครั้งที่ 84

The Artist (I) (2011) เป็นภาพยนตร์เงียบขาวดำที่เกิดขึ้นในช่วงปลายทศวรรษที่ 1920 และต้นทศวรรษที่ 1930 ในฮอลลีวูด ภาพยนตร์เรื่องนี้ติดตามเรื่องราวของ George Valentin (แสดงโดย Jean Dujardin) ดาราภาพยนตร์เงียบที่เกือบจะถูกลืมด้วยการปรากฎตัวของภาพพูด เนื้อเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับเพ็บปี้ มิลเลอร์ (แสดงโดยเบเรนิซ เบโจ) นักแสดงสาวที่โด่งดังในวงการนักพูดในขณะที่อาชีพของวาเลนตินตกต่ำ ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้เป็นเพียงเรื่องราวความรักเท่านั้น แต่ยังเป็นการรำพึงถึงธรรมชาติของศิลปะ ชื่อเสียง และกาลเวลาอีกด้วย เรื่องราวเรียบง่ายแต่ทรงพลัง และสไตล์วิชวลของภาพยนตร์ก็น่าทึ่ง พร้อมด้วยการถ่ายทำที่สวยงามและการกำกับศิลป์ที่สร้างยุคทองของฮอลลีวูดขึ้นมาใหม่

สิ่งที่น่าทึ่งที่สุดอย่างหนึ่งเกี่ยวกับ The Artist (I) (2011) คือโน้ตเพลงที่แต่งโดย Ludovic Bource เพลงไม่เพียงแต่สร้างอารมณ์ให้กับแต่ละฉากเท่านั้น แต่ยังทำหน้าที่เป็นตัวละครเสริมในเรื่อง ถ่ายทอดอารมณ์และสร้างความตึงเครียด ดนตรีประกอบของภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นผลงานชิ้นเอกที่สะท้อนถึงสไตล์อันเขียวชอุ่มและโรแมนติกของฮอลลีวูดคลาสสิกในช่วงทศวรรษที่ 1930 ดูหนัง โดยได้รับเกียรติจากนักแต่งเพลงอย่าง Max Steiner และ Bernard Herrmann เพลงประกอบเข้ากับภาพที่สวยงามของภาพยนตร์ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทำให้เป็นประสบการณ์ที่ดื่มด่ำและยากจะลืมเลือน

การแสดงของ Jean Dujardin ในบท George Valentin นั้นยอดเยี่ยมมาก เขาแสดงให้เห็นถึงอาชีพการงานและชีวิตส่วนตัวที่ตกต่ำของตัวละครของเขาอย่างมีศักดิ์ศรีและเศร้าโศก แต่เขาก็สามารถถ่ายทอดอารมณ์ขันและเสน่ห์ที่ทำให้เขาเป็นตัวเอกที่น่ารักได้ การแสดงของ Bérénice Bejo ในบท Peppy Miller ก็น่าทึ่งเช่นกัน เพราะเธอแสดงถึงความมีชีวิตชีวาและความเย้ายวนใจของดาราฮอลลีวูดในยุคนั้น เคมีระหว่างนักแสดงทั้งสองนั้นชัดเจนและทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาน่าเชื่อและเจ็บปวด

The Artist (I) (2011) ไม่ใช่แค่หนังสำหรับคอหนัง เป็นภาพยนตร์สำหรับผู้ที่รักศิลปะและอารมณ์ เป็นภาพยนตร์ที่เตือนเราว่าบางครั้งความเงียบก็ดังกว่าคำพูด และพลังที่แท้จริงของภาพยนตร์อยู่ที่ความสามารถในการสัมผัสหัวใจของเราโดยไม่ต้องใช้บทสนทนาหรือเทคนิคพิเศษที่ซับซ้อน ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นข้อพิสูจน์ถึงลักษณะการเล่าเรื่องที่เหนือกาลเวลาและความสวยงามของสิ่งเรียบง่าย

บทสรุป

โดยสรุปแล้ว The Artist (I) (2011) เป็นภาพยนตร์ที่ต้องดูซึ่งจะมีเสน่ห์และประทับใจทุกคนที่ได้ดู เป็นเรื่องยากที่จะหาภาพยนตร์ที่รวบรวมสาระสำคัญของภาพยนตร์ในฐานะศิลปะ และ The Artist เป็นหนึ่งในภาพยนตร์เหล่านั้น ด้วยนักแสดงที่โดดเด่น สไตล์ภาพที่น่าทึ่ง และดนตรีประกอบที่ไพเราะ ภาพยนตร์เรื่องนี้จึงเป็นผลงานชิ้นเอกที่แสดงความเคารพต่อยุคเงียบของฮอลลีวูด ในขณะที่บอกเล่าเรื่องราวความรัก ความทะเยอทะยาน และศิลปะเหนือกาลเวลา หากคุณยังไม่ได้ดู อย่ารอช้าอีกต่อไป นั่งเอนหลัง ผ่อนคลาย ปิดเสียง แล้วปล่อยให้ตัวคุณโลดแล่นไปในยุคที่โรงภาพยนตร์คือเวทมนตร์บริสุทธิ์